VTM. De euforie voorbij

Paperback 316 pp. Met index. Noot Lucas Tessens: Libert trad op als 'ghostwriter' van Jan Merckx. Het boek bevat een aantal (gewilde?) interpretatiefouten maar leest wel prettig. Uit het verhaal blijkt wel duidelijk hoezeer de tweestrijd Merckx contra André Leysen het dossier van de commerciële TV in Vlaanderen heeft doorkruist; deze vete ging dan weer terug op het faillissement van de Standaardgroep (1976). Ook blijkt hoe moeilijk het was om de verschillende strekkingen binnen de uitgeversgroepen op één lijn te krijgen. Wat bij de dagbladen een splijtzwam was, was bij de weekbladen het cement van samenhorigheid. Libert slaat de bal volledig mis wanneer het gaat over het financieel plan van VTM. Als opsteller ervan weet ik dat het financieel plan wél accuraat was, maar dat de invulling van bij de opstart van VTM totaal fout liep. VTM gooide zich ongeremd op de reclamemarkt en zorgde daardoor voor een massaal publicitair wegzuigingseffect bij de dag- en weekbladen. Daardoor raakte de printmarkt volledig ontwricht en kwam men terecht in een versnelde persconcentratie. Het initieel financieel plan had dat net willen voorkomen: de overheveling van reclame-inkomsten van pers naar VTM diende GELEIDELIJK te gebeuren. Het boek dient de leugenachtige stelling van Jan Merckx en van zijn kompaan Piet Anthierens dat 'er geen houden aan was' eens VTM gelanceerd was. De waarheid is dat VTM een vehikel werd waarmee de concurrentie tussen de persbedrijven ten top werd gedreven. De zwaksten moesten verdwijnen of werden opgeslorpt. De échte geschiedenis van de wording van VTM moet nog steeds worden geschreven. Of het archief nog ooit boven water komt, is zeer de vraag.