Uitzicht met een zandkorrel.

Pocket, 179 pp. Gedichten.





De terrorist - kijkt (uit het Pools vertaald door Gerard Rasch)

De bom in het café zal om dertien uur twintig ontploffen

Nu is het pas dertien uur zestien

Er kunnen nog een paar mensen naar binnen,

een paar naar buiten.



De terrorist is de straat al overgestoken.

Die afstand behoedt hem voor elk kwaad

en tegelijk ziet hij alles alsof hij in de bioskoop zit:



Een vrouw in een geel jack - gaat naar binnen.

Een man met een donkere bril - komt naar buiten.

Twee jongens in spijkerbroek - staan te praten.

Dertien uur zeventien en vier seconden.

De kleine heeft geluk - hij stapt op zijn scooter,

maar de grote - gaat naar binnen.



Dertien uur zeventien en veertig seconden.

Er komt een meisje aan - ze heeft een groen lint in haar haar.

Maar nu belemmert die bus het uitzicht opeens.

Dertien uur achttien.

Het meisje is verdwenen.

Of ze zo dom is geweest om naar binnen te gaan of niet,

zullen we zien als het uitdragen begint.



Dertien uur negentien.

Om een of andere reden gaat nu niemand naar binnen.

Er komt wel een kale, dikke man naar buiten.

Maar het lijkt alsof hij iets in zijn zakken zoekt en

tien seconden voor dertien uur twintig

gaat hij terug, alleen voor twee rottige handschoentjes.



Het is dertien uur twintig.

De tijd - wat gaat hij toch langzaam.

Nu is het vast zo ver.

Nog niet.

Nu dan.

De bom - ontploft.