De Structuur van de Slechte Smaak - essays

Paperback, in-8, 405 pp., illustraties (voorbeelden uit strips). De structuur van de slechte smaak bevat een door Eco gemaakte keuze uit de essaybundels Apocalitticci e integrati (1964) en Il superuomo di massi (1978). Dat is interessant omdat we daardoor weten wat Eco zelf in zijn oeuvre als van blijvende waarde inschatte. Bij herlezing blijken de vaststellingen van Eco inzake de massacultuur ook naadloos van kracht te zijn op de explosie van het internet en de toegepaste technieken ter beïnvloeding. Om u niet langer in spanning te houden, hier is wat Eco onder slechte smaak verstaat: "Slechte smaak, op het terrein van de kunst, willen wij definiêren als het opdringen van een geprefabriceerd effect." (De cursivering is van Eco.) Eco pleit m.a.w. voor een participatie van de toeschouwer, ruimte voor een individuele interpretatie van het kunstwerk. Dat veronderstelt een vrijheid/openheid van denken die ook een degelijke opleiding impliceert.
Wij vonden de stellingnamen op volgende pagina's van belang: 53-55 (over kleine menselijke initiatieven in een massacultuur, de voortschrijdende bewustwordingsprocessen, 'zwijgen is geen protest, het is medeplichtigheid, evenals de weigering om een compromis te sluiten.'), 220 ('Maar neem nu onze maatschappij waarin alles is genivelleerd, en waar psychologische verwarring, frustraties en minderwaardigheidscomplexen aan de orde van de dag zijn'.)
En dan te bedenken dat Eco dat alles schreef nog voor het internet, facebook, twitter, etc. doorbrak.
Umberto Eco werd in 1932 in Alessandria (Piemonte) geboren. Hij was hoogleraar semiotiek aan de universiteit van Bologna. Hij overleed op 19/2/2016.