De kinderen van de doden (vertaling van Die Kinder der Toten - 1995)

Vuistdikke paperback, in-8, 557 pp.
Uit het Duits vertaald door en met een nawoord van Ria Van Hengel

Het boek, dat in 1995 werd gepubliceerd, is een complex en uitdagend werk dat de grenzen van de traditionele romanvorm verlegt. Het verhaal speelt zich af in een klein Oostenrijks dorpje en volgt de levens van de inwoners, die allemaal op de een of andere manier getekend zijn door de erfenis van de Tweede Wereldoorlog. Jelinek's kenmerkende stijl, die zowel poëtisch als provocerend is, maakt dit boek tot een unieke leeservaring.

Noot Lucas Tessens: We willen wel eens vergeten dat Oostenrijk - het land van Stefan Zweig - tijdens WO II aan de zijde van nazi-Duitsland strijd leverde. Heeft de 'Sound of Music' (1965) daar iets mee te maken? Was dat het jaarlijks herhaalde momentum van de rehabilitatie van deze toch beschaafde natie?
Wellicht zegt die ene zin op pagina 404 alles: 'Miljoenen Oostenrijkers handelen onbewust.'
Maar kan men hen dat kwalijk nemen? Het uitwissen, het vergeten, het 'Augen zu und durch'. Zij en wij worden daarin geholpen door de alles-verterende tv-cultuur die de onbenulligste figuren op het voorplan brengt ... en houdt. Want bediende het nazisme zich nog van de klassieke middelen zoals propaganda, het verzwijgen en de leugen, dan 'toont' televisie, en alles wat 'beeldcultuur' wordt genoemd ons, hoe we zijn of zouden moeten zijn. Daarbij wordt de mythe van het individu overeind gehouden door het eindeloze braaksel dat zich over het internet uitstort.
Verwacht u maar niet aan een makkelijke leeshap. Ook de vertaalster geeft toe dat het worstelen was met de Duitse taal, de uitvindsels van nieuwe woorden en de driedubbele onderaardse bodems, het magma van de Oostenrijkse samenleving die niet meer vermag te zijn wat eigenlijk ook nooit bestond.