De discrete charme van een Luxemburgs bankier. De verankeringspunten van KB in de politiek, de vakbonden en de kerk geanalyseerd. De zenuwbanen van KB tussen Brussel en Luxemburg blootgelegd. De grote Vlaamse families achter KB in kaart gebracht. Wie KB-Lux tot op het bot ontleedt komt uit bij de hoogste politieke kringen van het land.

Pb 318 pp. Rond de affaire KB Lux. Bespreekt o.m. de invloed van de Kredietbank/Almanij in de pers en in de politiek.
Een van de hoofdverdachten was Remi Vermeiren.
"Voor het parket van Brussel was Vermeiren één van de verdachten van fiscale fraude in wat de KB-Lux-zaak werd genoemd. Veertien verdachten moesten zich verantwoorden voor schriftvervalsing, het gebruik van valse stukken, bendevorming en fiscale fraude. Het ging om vijf (voormalige) leiders en kaderleden van Kredietbank (KBC), zes (voormalige) kaderleden van zustermaatschappij KB Lux en drie klanten. De twee banken, zo luidde de beschuldiging, zouden gefortuneerde klanten geholpen hebben om in totaal 400 miljoen euro aan de Belgische fiscus te onttrekken.

Na veertien jaar onderzoek werd Vermeiren, net als de andere verdachten, in november 2009 door de correctionele rechtbank in Brussel vrijgesproken. De advocaten betoogden dat de onderzoeksrechter en zijn speurders valse processen-verbaal hadden gemaakt, processen-verbaal hadden weggemoffeld en nepscenario's hadden bedacht om in beslag genomen documenten te kunnen gebruiken. De rechter noemde toen het gevoerde onderzoek "deloyaal, partijdig en manipulatief".

Het Openbaar Ministerie ging in beroep, maar op 10 december 2010 verklaarde het Brusselse Hof van Beroep, net als de rechter in eerste aanleg, de zaak tegen KB Lux niet ontvankelijk, op basis van het feit dat het bewijsmateriaal onwettig verkregen was en dat er, door de onderzoeksrechter Jean-Pierre Leys en door politiemensen geknoeid was. Daarmee bleef niets over van een rechtszaak tegen de elf bankiers en drie van hun klanten en kwam het niet tot een behandeling ten gronde. De vrijgesproken bankiers waren tevreden, maar verklaarden tevens dat hen de mogelijkheid was ontnomen zich ten gronde te verdedigen, omdat ze overtuigd waren dat ze niets verkeerds hadden gedaan.

Op 21 december 2010 deelde de minister van Justitie in het parlement mee dat de Belgische Staat een cassatieverzoek indiende. De aangevoerde grond hiervoor was dat het hof van beroep zou ingegaan zijn tegen een eerder arrest van het Hof van Cassatie over onderzoeksrechter Leys, waarin die vrijgepleit werd.

De debatten voor Cassatie werden gehouden vanaf 4 mei 2011. Advocaat-generaal Genicot gaf aan dat hij het met de stelling van de verzoekers niet eens was, en wees erop dat de onderzoeksrechter enkel buiten vervolging was gesteld, een beslissing die altijd kon herroepen worden en die andere rechters niet bond. "Bovendien is het niet omdat de onderzoeksrechter niet vervolgd is, dat er tijdens het onderzoek geen zaken gebeurd zijn die de rechten van verdediging geschonden hebben", zo verklaarde hij, er aan toevoegende dat er wel degelijk inbreuken op de rechten van de verdediging waren geweest. Hij meende dan ook dat het hof van beroep correct zijn werk had gedaan en zijn arrest niet moest verbroken worden.

Op 31 mei 2011 volgde de uitspraak. Het Hof van Cassatie besliste dat het Brusselse hof van beroep op 10 december 2010 terecht had geoordeeld dat de strafvervolging in het zogenaamde KB Lux-dossier onontvankelijk was en dat alle verdachten vrijgesproken moesten worden. Alle argumenten die het Brusselse parket-generaal en de FOD Financiën tegen het arrest van het hof van beroep inbrachten, werden verworpen. De uitspraak van Cassatie betekende het einde van een juridische slag van meer dan 14 jaar.

KBC-aandelen
In oktober 2009 werd ook nog een onderzoek tegen Vermeiren geopend in verband met mogelijke transacties van KBC-aandelen met voorkennis. Hij werd hierin echter onschuldig bevonden en het onderzoek werd in februari 2010 zonder gevolg geklasseerd." (bron: wiki, 20141130)