De bende en Co. 20 jaar destabilisering in België (herziene druk)

Paperback, 248 pp., met chronologie en index. Hugo Gijsels (°1950, +Redu, 27/12/2004), gedreven en geëngageerde onderzoeksjournalist; hield later boekenantiquariaat 'Artikel 31' in Redu. Hugo Gijsels schreef boeken over de Orde van Geneesheren (1982), het Vlaams Blok (1989, 1992, 1994), VDB (1990) en De Bende van Nijvel (1990).
Noot Lucas Tessens: Op pagina 207-208 lezen we: 'Op 28 oktober 1982 verdwijnt het CEPIC van het toneel. (...) Zoals veel van de CEPIC-leden stapte hij (..) later over naar de Franstalige liberale partij PRL van Jean Gol.' Jean Gol (1942-1995) was van 1981 tot 1988 minister van justitie. Zijn kabinet was een machtsbastion waar ene Didier Reynders (°1958) werd klaargestoomd. De conclusie - die Gijsels tot onze verbazing niet trekt - moet dus zijn dat op het politieke toneel de invloed van het CEPIC verhuisde van de PSC naar de liberale familie en daar de reeds bestaande neoliberale stroming ging versterken.
Aan Vlaamse zijde maakte toen de neoliberaal Guy Verhofstadt (°1953), het product van Sus Verleyen en Knack, zijn opgang.
We spreken hier over de genese van de beweging die de begroting in evenwicht hield met de uitverkoop van overheidsgebouwen en -bedrijven. De baten werden geprivatiseerd, de lasten gecollectiviseerd. De vakbond werd de mond gesnoerd. Een en ander ging gepaard met corruptie, fraude en gesjoemel. Op het (para)fiscale vlak werden de rijken bevoordeeld, gingen de patronale lasten omlaag en zorgde men er wel voor dat de administratie van financiën onderbemand bleef. Ondertussen werd het medialandschap onder handen genomen: aan franstalige zijde won RTL aan invloed, aan Vlaamse kant verscheen de commerciële zender VTM als concurrent voor het 'rode bastion' BRT. In beide gevallen speelde de hoge penetratie van de teledistributie een grote rol omdat de uitbreiding, c.q. opbouw, van het aantal kijkers quasi onmiddellijk gebeurde. Wilfried Martens klampte zich vast aan het premierschap en liet begaan. De destabilisering waar Gijsels over schrijft had veel meer facetten dan het - op het eerste gezicht - onbegrijpelijke geweld van de bende van Nijvel. Dat de daders tot op vandaag niet werden gevonden, heeft als reden dat ze niet mochten worden gevonden. Huurlingen van de macht blijven onveranderlijk anoniem. Sommige waarnemers hebben de acties van de bende van Nijvel in verband gebracht met een poging tot staatsgreep. Er zijn meer redenen om aan te nemen dat die acties als rookscherm dienden om een interne politieke machtsgreep aan de ogen van het publiek te onttrekken. En die heeft zich ondertussen voltrokken: het particuliere belang van enkelingen primeert op het algemeen belang.