Meyrem Almaci treedt af al voorzitter van Groen - Kristof Calvo opvallend afwezig in de toespraak

Beste Lucas,
Ik schrijf je een lange e-mail. Je kan ook om 11u de livestream van de conferentie bijwonen via YouTube of Facebook.
Na bijna acht jaar heb ik beslist om mijn mandaat als partijvoorzitster van Groen terug te geven aan de partij.
Het is een beslissing die al een tijdje door mijn hoofd spookte, en waar ik het juiste moment voor zocht. Ik neem de beslissing niet lichtzinnig. Ik heb er heel wat over gepraat, thuis, met Dany, met de directie, met naasten.
Ik maak de keuze in de eerste plaats voor mezelf en mijn dichte familie, de mensen die me de voorbije jaren meer hebben gegeven dan ik hen kon bieden. Ik wil vaker bij mijn kinderen en mijn echtgenoot zijn. Ik wil de komende jaren mee voor mijn mama kunnen zorgen. Nabij kunnen zijn. Niet binnen nog eens zes maanden of eind 2024, maar gewoon, nu.
Corona maakte haarfijn duidelijk hoe belangrijk het is om zorg te dragen voor wat ons lief is. Maar meer dan ooit, in deze tijden, betekent zorg dragen ook durven kiezen. Durven veranderen. Dat geldt voor onze samenleving. Dat geldt voor de politiek. Dat geldt ook voor onze partij. En voor mezelf. Zorg dragen om wat je liefhebt betekent immers ook durven loslaten.
De afgelopen jaren heb ik het ongelooflijke privilege gehad om deze partij met al zijn mooie mensen en engagement te mogen leiden. In die tijd zijn we gegroeid in het aantal groepen, verkozenen en meerderheden. De lokale verkiezingen van 2018 waren onze meest succesvolle ooit.

Nationaal zijn we verhuisd van de oppositiebanken naar twee regeringen. We hebben onze grootste Vlaamse fractie ooit. We maken compromissen wanneer het moet en zetten onze hakken in het zand waar het kan. We zoeken in woelige tijden naar zekere stappen vooruit, met het ecologisme als gedeeld kompas.
Samen met Jeremie en Dany als ondervoorzitters, samen met het personeel, het partijbestuur en de politieke raad maakten we plannen om te verhuizen naar een echte groene hub in de hoofdstad. Vandaag is die droom realiteit, en zitten we met Ecolo in een gedeeld groen gebouw vlakbij onze parlementen.
Van daaruit zoeken we als kersverse federale meerderheidspartij onze weg in deze veranderende wereld. Dat is zelden makkelijk. Als partij van het voorzorgsprincipe worden we vandaag in de regeringen geconfronteerd met de gevolgen van decennia aan non-beleid.
Met Petra, Tinne en Elke hebben we drie van de beste ministers die dit land telt aan het roer gezet, om aan die uitdagingen het hoofd te bieden.
Petra staat voor een nieuw soort politiek. Een waardegedreven politiek, waarbij een minister over de eigen schaduw heen durft te springen zonder de lange termijn ooit uit het oog te verliezen. Met respect voor de ander en voor de meerstemmigheid van de democratie, vasthoudend aan onze eigen visie.
Tinne toont met haar expertise en standvastigheid dat niets in de politiek onmogelijk is. Zelfs een puinhoop die twintig jaar lang de kans kreeg om te groeien, kan opgekuist worden. En ondanks de karikaturen, de tegenkanting en de leugenachtige aanvallen blijft ze rechtdoorzee de energietransitie in goede banen leiden.
Elke maakt van Brussel een echte groene hoofdstad. Ze toont dat ecologisch en sociaal beleid één en ondeelbaar zijn, en dat Groen als leidende politieke partij langs Nederlandstalige kant een wezenlijk verschil maakt.
Naast deze drie kleppers telt onze partij ontzettend veel mandatarissen en vrijwilligers die elke dag de groene droom mee vorm geven. Want al klinken de roepers soms oorverdovend luid, de hoopvolle gezichten en geweldige ideeën, de stille zorgers en gulle gevers zijn met zo veel meer.
Jij bent er.
Dat geeft me een ongelooflijk gevoel van dankbaarheid.
Van hoop. Van vertrouwen.
Vertrouwen om Groen een beetje los te laten.
Ik blijf natuurlijk ecologiste in hart en nieren, een fier Vlaams parlementslid, in een fractie die broodnodig weerwerk biedt tegen de kille afbraakpolitiek van de Vlaamse regering. Ik zal jullie hopelijk nog veel tegenkomen op diverse groene gelegenheden. Maar ik ga even afstand nemen van de frontlinie van de partijpolitiek.
Is dit het beste moment voor een vertrek? Eigenlijk weet ik dat niet. Vergeleken bij de gruwel van oorlog is alles relatief. Voor het klimaat tikt de tijd genadeloos weg. En onze federale ministers konden en kunnen elke steun gebruiken in het gepolariseerde debat rond de energieswitch.
Maar voor Groen en voor mij heeft langer wachten geen zin, denk ik. We besturen in woelige tijden, waarbij het soms lang wachten is tot we in rustiger waters komen. Bovendien dwingt die woelige context ons intern en extern tot een herbronning als partij.
De nieuwe voorzitter hoeft daarbij niet van nul te starten: het voorbije jaar werd in alle luwte een breed traject gelopen om onze partij sterker te maken, een ‘herpositioneringsoefening’, zoals dat heet in tien lettergrepen. Die oefening is klaar om in de handen van een nieuwe voorzitter haar finale vorm te krijgen zodat we vandaaruit met frisse energie een doorstart als partij kunnen nemen.
Het is immers de groene partij die de antwoorden heeft op de uitdagingen van vandaag. Die op een andere manier aan politiek doet, zonder de toxische bullebakkerij, zoals we die vandaag al te vaak zien op sociale media. Zonder de tactische spelletjes, maar met een verhaal op lange termijn.
Een partij die moedige beslissingen durft nemen om onze samenleving in moeilijke tijden vooruit te helpen. Een partij die opkuist waar anderen besluiteloos bleven. Die durft veranderen, zodat we ook morgen kunnen blijven zorgen voor wat ons lief is. Een partij die gaat voor de veerkracht van mens en planeet, voor rechtvaardigheid en solidariteit.
Kortom: de beslissing om af te treden als voorzitster ligt in mijn hoofd al een tijdje vast, en de puzzelstukken voor een goede start van een opvolger werden voorbereid.
De komende weken zullen jullie samen beslissen wie die opvolger wordt. Ik zal doen wat ik kan om de overdracht vlot te laten verlopen, en in tussentijd blijven knokken voor het werk dat Tinne, Petra, Elke en vele anderen elke dag verzetten.
En ik blijf elke dag van de voorbije jaren koesteren, elke ontmoeting, elke lach, elk engagement.

Ik ben verdomd graag jullie voorzitster geweest en samen met Dany kijk ik met veel goesting uit naar wat nog komt.

Merci.
Meyrem