Marc Reynebeau bespreekt de man in plaats van het boek

In De Standaard van 20151107 'bespreekt' Marc Reynebeau het boek van Wim Van Rooy, 'Waarover men niet spreekt. Bezonken gedachten over postmodernisme, Europa, islam'.
Je verwacht dan dat het om inhoud zou gaan. Mis gegokt, het gaat over de persoon van Van Rooy en diens relatie met mainstream-journalisten. Reynebeau maakt het zichzelf gemakkelijk.
Toch schrijft Reynebeau "Er valt veel te leren in dit goed gedocumenteerde boek, al mixt Van Rooy, in wat hij schrijft en errond vertelt, zijn grote belezenheid met speculatieve veralgemeningen en selectieve bronnenkritiek."
Dat is wat mager en op zich natuurlijk ook een veralgemening. Reynebeau raakt even het moeilijke sleutelbegrip 'taqiyya' (liegen is toelaatbaar in het belang van de islam) aan maar doet er verder niets mee.
Van een echte bespreking komt niks in huis. In Vlaanderen spelen onze pseudo-intellectuelen en BV's liever op de man dan op de inhoud. Daarom blijven we verstoken van een debatcultuur.
Tenslotte nog dit: er is een terechte en zware kritiek op het katholicisme omdat die godsdienst vrouwen en homo's achterstelt, maar een gelijkaardige kritiek op de islam is blijkbaar niet toegelaten. Intellectuele oneerlijkheid, angst of gewoon domheid?