l'Abbaye cistercienne de Silvacane - Met hart en ziel

TESSENS Lucas
l'Abbaye cistercienne de Silvacane - Met hart en ziel
Dit is wellicht de meest serene plek die ik ooit bezocht.
De redenen: de zin voor maat, de proporties, eerlijke materialen en ongekunstelde, niet-verwaande architectuur, de lichtinval op de natuurstenen muren en vloeren, het beslotene, het omsloten waterkanaal, de rust.
Ook het ontbreken van meubilair terwijl je het niet mist. Je hoeft niets weg te bergen want je hebt niets.
Ben je moe, zit dan op een muurtje. Ben je heel moe, lig dan op het muurtje. De tafels en stoelen zijn van steen en je weet dat je opvolgers, de volgende generatie aan diezelfde stenen tafel zal zitten.
Er is geen sprake van verhuizen want hier ben je op je plaats, nergens anders wacht de rust, is het leven eenvoudiger en meer in zichzelf gekeerd. Net daardoor - door de onthechting en de focus op de essentie - komt er kalmte.
Je haalt ook maar zoveel uit het land, uit de bodem, als nodig is om te overleven. Wat over is, schenk je weg en ergens diep in jezelf weet je dat ook jij zal geholpen worden als dat ooit nodig is.
Want het is de angst om te verliezen wat je hebt die ons leven vergalt. Met minder ben je ook geen slaaf meer. Het is net de roes naar steeds meer die onrust en onenigheid baart.
Silvacane is een plek om te bezoeken en eigenlijk blijft je hart er achter. Misschien omdat het hart bij de ziel wil blijven.

TESSENS Lucas@ wikipedia