kind in Doel

wij verliezen onze kinderjaren
wij verliezen onszelf
en na een tijdje wenen wij niet meer
want niemand luistert, niemand wacht

ach had ik haar maar meegenomen
het kartonnen meisje
dat daar al jaren staat

ze groeit niet meer
is eeuwig droevig
in winter en in zomer

er komt geen einde aan haar wachten
er is geen hand die haar nog zoekt
enkel mijn fotolens ziet
wat ik zelf verloren heb