In Vlaanderen hebben vijf mediagroepen 80 tot 100 procent van de markt in handen

In Vlaanderen hebben vijf mediagroepen 80 tot 100 procent van de markt in handen: de VRT, DPG Media, Mediahuis, Roularta en De Vijver Media. De voorbije jaren hebben die mediagroepen door consolidatie sterke posities ingenomen. Inhoud wordt volop gedeeld over de verschillende merken in de eigen groep. Dat zijn enkele conclusies van het nieuwe rapport over de mediaconcentratie in Vlaanderen in 2019 van de Vlaamse Regulator voor de Media (VRM).

Kritiek LT: Het gaat dus om een oligarchie. Welke gevaren zo'n concentratie bevat, daar gaat de VRM niet op in. Maar het is duidelijk dat u maar beter op uw hoede bent en mainstream media niet als enige bron van informatie raadpleegt. Per definitie bieden deze media geen diepgravende journalistiek want daar is geen tijd en geen geld voor. Het blijft dus bij een aaneenschakeling (juxtapositie) van berichten waartussen geen verbanden worden gelegd.
Een voorbeeld is de unilaterale aandacht voor de uitgavenzijde van de begroting. Daardoor blijft de inkomstenzijde - belastingen - buiten schot. En net daar ligt de knoop: de onrechtvaardige want ongelijke verdeling van de lasten. De sterkste schouders dragen niet de zwaarste lasten. Om de begroting te doen kloppen bedient de neoliberale politiek zich van privatiseringen, in feite een plundering van de collectieve goederen.
Het is de roeping en de missie van de mainstream media om die perfide mechanismen toe te dekken. Daar komt zelden censuur aan te pas. De garantie dat het systeem feilloos functioneert bestaat in de selectieve screening en recrutering van de huurlingen-journalisten. Sinds het begin van het Facebook-tijdperk is het veel makkelijker om die screening te doen. De aspirant is immers de privé-detective geworden die zijn eigen leven en opinies bloot legt.
Sinds de jaren 70 van de vorige eeuw zijn dissidente media uitgeschakeld d.m.v. de arbitraire verdeling van reclamebudgetten, gelimiteerde en/of teruggeschroefde subsidiëring (bvb. BRTN en RTBF), stopzetting van investeringskredieten en kredietlijnen door banken. Bovenop die toch al moeilijke financiering kwam het mismanagement binnen de dissidente media zelf. De eliminatie of de verzwakking van kritische analyses heeft dus exogene en endogene oorzaken.
De gevolgen daarvan laten zich gevoelen. De elite wordt niet meer gecontroleerd en kan zich zonder enige terughoudendheid bedienen. Dat ook de parlementaire democratie niet meer functioneert hebben we te danken aan de grenzeloze arrogantie van de particratie die de te begeven plaatsen voorbehoudt aan de 'getrouwen'. Dat gebeurt via de 'polls', die worden gedomineerd door triumviraten en politieke dynastieën.


zie ook de discussie tussen de VRM en MERS over de vermelding van de werkelijke eigenaars ('media ownership') van de Vlaamse media