Het einde van de Middeleeuwen - periodisering

Het bepalen van zoiets als 'het einde van de middeleeuwen' is aan discussie onderhevig:

> 1453, het jaar van de val van het Constantinopel , kan als politiek einde gelden. Het Ottomaanse Rijk (lees: de islam, LT) zou nog eeuwenlang op de Balkan en rond de Middellandse Zee zijn invloed uitbreiden. Ook kwam er in dat jaar een einde aan de Honderdjarige Oorlog. De traditie heeft lange tijd een voorkeur gehad voor dit jaartal en wellicht was dat idee niet zo slecht.
> 1492, het jaar waarin Columbus Amerika ontdekte , is ook het jaar waarin een einde kwam aan de Spaanse Reconquista ten koste van het islamitische rijk in West-Europa: Granada viel als laatste bolwerk in handen van de Spaanse koning Ferdinand II van Aragón.
> de culturele en intellectuele Renaissance, waarin een nieuwe visie op de Klassieke Oudheid, de mens en de natuur ontstonden; (in Italië begon die al in de veertiende eeuw met de dichter Petrarca en de schilder Giotto); 'Het Narrenschip' van Brant en 'De Lof der Zotheid' van Erasmus omsluiten als het ware het jaar 1500: de mensen zijn dwazen en lachen is toegestaan.
> op religieus vlak was 1517 van groot belang, het jaar van de breuk tussen de hervormde en rooms-katholieke kerk: stellingen van Maarten Luther.
> 1566 is voor de Nederlanden een late, maar aanvaardbare grens. De Beeldenstorm, waarmee de doorbraak van het calvinisme gepaard ging, zorgde in veel steden niet alleen op godsdienstig, maar ook op politiek vlak voor een breuk. Niet alleen raakte de katholieke kerk haar monopoliepositie kwijt, ook de macht van de koning kwam ter discussie te staan. De gewesten eisten hun uit de Bourgondische tijd stammende traditionele bestuurlijke autonomie op, nu niet alleen met betrekking tot belastingheffing en benoeming van bestuurders, maar ook op godsdienstig terrein.
De bovenstaande tekst bulkt van verwijzingen naar godsdienstige aangelegenheden. Een scheiding in de geesten heeft - na een chaos van jewelste en natuurlijk heel veel bloed - een scheiding in het territorium tot gevolg. Met de onvermijdelijke grensconflicten, op te ruimen enclaves en gettovorming. Het kleine Europa vormde de draaischijf en het labo van al die ontwikkelingen en vandaag is dat niet anders.
[Bron: wiki en aanvullingen LT]