Gilets Jaunes: Acte XIII + Rome: betogingen van de vakbonden

Wat Frankrijk betreft stellen we het volgende vast:
1) een weliswaar verkozen president die zich na zijn verkiezing autoritair en beledigend gedraagt tegenover de zwaksten (fainéants, ...);
2) een entourage van bedenkelijk allooi (Benalla) rond de president;
3) extreem politioneel geweld tegen de volksbeweging van de Gilets Jaunes: uitgelokte confrontaties, afgerukte handen, ogen verminkt door flash balls, doden;
4) zeer zware veroordelingen van betogers via snelrecht (gevangenisstraffen en onbetaalbaar hoge boetes);
5) instrumentalisering van de 'bevriende' media (eigendom van 8 à 9 miljardairs) en justitie;
6) gebruik door de president van 'Le Grand Débat' als een verkiezingscampagne op kosten van de Staat;
7) huiszoekingen bij oppositiepartij 'France Insoumise' (L.F.I.) met schending van privacy-rechten;
8) intimiderende huiszoekingen bij oppositiemedia zoals 'Médiapart', dat de affaire Benalla uitspit en stoot op een dubieus netwerk dat tot in Rusland reikt;
9) inperking van het betogingsrecht door een 'loi anti-casseurs';
10) hervorming (lees: verzwakking) van het scholensysteem.

De Franse regering rijdt een gevaarlijk parcours. De uitgewerkte scenario's vertonen vele trekken van een regime op weg naar een dictatuur of ten minste toch naar een politiestaat.
Algemener kan men zeggen dat de stellingen van het mondiale neo-liberalisme op hun autodestructie afstevenen in Parijs en in de grote steden van Frankrijk. De grote klimaatbetogingen in andere landen kunnen zich met relatief groot gemak omvormen tot betogingen tegen het establishment en tegen de Europese technocratie. Het volstaat dat de ware oorzaken van de klimaatopwarming onthuld worden.