Freud (toneel)

Het prachtige grote decor en de knappe lichteffecten kunnen niet verhinderen dat het stuk onevenwichtig overkomt. Meynert (Hans Kesting) mag dan al aan de drank zijn, in de zaal kan je maar met moeite verstaan wat hij debiteert. Dat zoiets in het begin van het stuk gebeurt, doet de inleving van het publiek geen goed.
Op de grote toneelvloer wordt net iets te driftig rondgemarcheerd en te luid geroepen. Een kwade bui kan me dunkt ook met minder decibels in scene worden gezet. Zeker met geluidsondersteuning is dat het geval.
Wanneer de scenemachine feilloos de 'black box' neerzet wordt er wél stijlvol geacteerd en merk je dat de aandacht van het publiek intenser wordt.
De mix van Noordnederlands en Vlaams blijft een heikel punt op de scene. Weerom valt op dat onze Vlaamse acteurs beter articuleren.
Een pluim gaat naar de licht- en videoregie.
Conclusie: een matige tot goede vertoning waaraan nog te sleutelen valt.


zie ook de recencies in de Theaterkrant



zie ook de biografie van Anna Freud