72% van de vluchtelingen vlucht voor Assad, 32% voor IS - van statistiek naar statistrik

Dat blijkt uit een onderzoek van WZB Social Science Research Center in Berlijn op vraag van enkele Syrische activistengroepen. Er waren 889 bevraagden.
De Standaard noemt het onderzoek 'uniek'.
Enkele bedenkingen. Ten eerste is een onderzoek in een oorlogssituatie altijd scheefgetrokken door de sociale druk van de groep.
Ten tweede wordt niet duidelijk uit welk gebied de vluchtelingen afkomstig zijn. Een weging van de resultaten is dan ook niet mogelijk.
Het onderzoek kan dus geen uitspraken doen over het vraagstuk: 'Zou u ook gevlucht zijn uit een door IS gecontroleerd gebied?'
Ook wordt niet gepeild naar de kansen om uit het bedreigde gebied te ontsnappen. Waren die klein, groot of onbestaande?
Toch trekt De Standaard volgende conclusie: 'Als zo'n driekwart vooral op de vlucht is voor Assad en zijn regime de crisis aanwrijft, kunnen de vluchtelingencijfers door de militaire steun van Rusland aan Assad alleen verder oplopen.' Ook de Pool Donald Tusk ventileert nogal voorspelbaar die mening.
Deze redenering raakt kant noch wal. Zij suggereert dat een nederlaag van Assad - met als direct gevolg een overwinning van IS - de zaken in Syrië zou oplossen.
Zoals in elke oorlog draait de propaganda op volle toeren. Dat De Standaard zo naïef meesurft op de desinformatiegolven, is veelzeggend voor het gehalte van deze 'kwaliteitskrant'.

Speciaal voor de redactie van De Standaard dit toemaatje:
Stel: je hebt twee concentratiekampen.
Uit het ene kamp raakt niemand weg; elkeen die wil ontsnappen wordt aan de prikkeldraad neergekogeld. Het kamp heet 'DAESH'.
Uit het andere kamp, dat 'ASSAD' heet (om een beetje in de sfeer te blijven), kunnen 100 mensen ontsnappen.
Op 5 kilometer van de kampen staat een waarnemer op een kruispunt waar alle ontsnapten wel moeten passeren. Die rapporteert: 'Iedereen gaat lopen uit het kamp 'ASSAD', het moet er dus wel heel slecht zijn.'
OK, het is een extreem voorbeeld maar het illustreert hoe relatief statistiekjes zijn.

Ik denk dan: er zijn geen asielzoekers uit Noord-Korea, het zal er dus goed om leven zijn.
En tijdens WO II kwamen er op een bepaald ogenblik geen joodse vluchtelingen meer uit Duitsland ... 'Alles zal er opgelost zijn', hebben de mensen toen gedacht. Inderdaad, Die Endlösung'.