28 april 2003: reactie LT op artikels over Shinkolowbe/Shinkolobwe

Beste,

In een artikel van 15/3/2003 werd gesproken over de uraniummijn van Shinkolowbe (sic!): voorpagina en pagina 7.

In een artikel van 18/3/2003 laat de FET Moniek Delvou van Umicore aan het woord: geen aansprakelijkheid meer voor Shinkolowbe (sic!).

Tweemaal een foutieve spelling van de naam van de mijn, die in werkelijkheid SHINKOLOBWE noemt.

Tijd Graphics was aandachtiger in spelde wél juist bovenaan het kaartje van Congo (15/3). De zoekfunctie van Tijd Archief werkt uiteraard niet op woorden, ingebakken in het beeldformaat.

Historisch gezien is deze mijn zeer belangrijk. Het voortreffelijke artikel (15/3) van Wim van de Velden bewijst dit overigens.

Rond deze mijn is ook in de jaren ’50 veel te doen geweest, toen – in volle Koude Oorlog - de pers en het parlement op een dwaalspoor werden gebracht inzake de activiteiten van deze mijn.

- In 1947 zei de UM tegen journalist Pierre De Vos (La Cité nouvelle) dat de mijn van Shinkolobwe sinds 1937 buiten werking gesteld was.

- In 1948 beweerde Edgar Sengier (UM) dat hij ‘Le Drapeau Rouge’ had omgekocht om te zwijgen over de uraniumontginning.

In het digitale tijdperk maakt één tikfout een heel verschil: in Tijd Archief 6 resultaten voor Shinkolobwe en 3 voor Shinkolowbe.

Mevrouw Moniek Delvou, die een serieuze woordvoerder is en de geschiedenis van Union Minière kent, zal wel begrip hebben voor mijn bemerking. Zij heeft een reputatie te verdedigen maar mijn krant heeft ook die taak.

Anderen kunnen zich beperken tot de reactie: 'muggenzifterij' of 'spijkers op laag water'.

Met hoogachting,

Lucas Tessens